Αδελφές Κέσλερ: Πέθαναν μαζί με υποβοηθούμενη αυτοκτονία οι διάσημες δίδυμες χορεύτριες
Οι χορεύτριες που ονομάστηκαν «εθνικά πόδια» της Ιταλίας και θριάμβευσαν της δεκαετία του ’60 έφυγαν από τη ζωή μαζί όπως μαζί πορεύτηκαν σε όλη τη διαδρομή τους.
Συγκίνηση προκαλεί η είδηση του θανάτου των δίδυμων αδελφών Κέσλερ, διάσημων χορευτριών από τη Γερμανία, που επέλεξαν να φύγουν μαζί από τη ζωή με υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Οι δίδυμες, που έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό, επέλεξαν να αφήσουν τη ζωή μαζί όπως πορεύτηκαν μαζί σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, στο Γκρίνβαλντ της Γερμανίας, μια περιοχή κοντά στο Μόναχο.
Στη Γερμανία η ενεργητική ευθανασία απαγορεύεται, αλλά -σύμφωνα με το Σύνταγμα- κάθε άτομο έχει το δικαίωμα σε έναν θάνατο που θα επιλέξει ο ίδιος, μια αρχή που περιλαμβάνει την ελευθερία να αφαιρεί κανείς τη ζωή του χρησιμοποιώντας βοήθεια που παρέχεται οικειοθελώς από τρίτους.
Η επιθυμία τους ήταν να φύγουν την ίδια μέρα
Η Άλις και η Έλεν Κέσλερ χορήγησαν τα φάρμακα που έβαλαν τέλος στη ζωή τους παρουσία γιατρού και δικηγόρου, οι οποίοι στη συνέχεια κάλεσαν την αστυνομία. «Η αστυνομία έρχεται για να ελέγξει την κατάσταση και τις συνθήκες, και αν όλα είναι εντάξει, τότε είναι εντάξει», τόνισε η Βέγκα Βέτσελ, εκπρόσωπος της Deutsche Gesellschaft für Humanes Sterben (DGHS), μιας ένωσης για τον υποβοηθούμενο θάνατο με έδρα το Βερολίνο.
Η απόφασή τους είχε ληφθεί «μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και ήταν καλά μελετημένη». «Δεν υπήρχαν προβλήματα ψυχικής υγείας», σημείωσε η Βέτσελ, όπως αναφέρει ο Guardian.
Σε περσινή τους συνέντευξή τους στην ιταλική Corriere della Sera, οι αδελφές Κέσλερ δήλωσαν ότι η επιθυμία τους ήταν «να φύγουν μαζί, την ίδια μέρα... Η ιδέα ότι μία από τις δύο θα φύγει πρώτη είναι πολύ δύσκολη να την αντέξει κανείς».
Είπαν ακόμα στη γερμανική εφημερίδα Bild ότι ήθελαν η τέφρα τους να τοποθετηθεί στην ίδια τεφροδόχο και να ταφεί δίπλα στη μητέρα και τον σκύλο τους, Γέλο.
Τα πρώτα βήματα και ο θρίαμβος στην Ιταλία
Γεννημένες το 1936 στο Νέρχαου που αργότερα έγινε κομμάτι της Ανατολικής Γερμανίας, οι αδελφές ξεκίνησαν την επαφή με την τέχνη από την παιδική ηλικία. Υπήρξαν από παιδιά χορεύτριες μπαλέτου στην Όπερα της Λειψίας, με την καριέρα τους στο τραγούδι και τον χορό να ξεκινά από την ηλικία των 16 ετών, αφού η οικογένειά τους έφυγε από την Ανατολική Γερμανία για το Ντίσελντορφ.
Μάλιστα, εκπροσώπησαν τη Δυτική Γερμανία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1959, τερματίζοντας στην όγδοη θέση.
Εμφανίστηκαν στο Lido στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όπου γνώρισαν τον Έλβις Πρίσλεϊ το 1959 και τον Ντον Λούριο, έναν Ιταλό χορογράφο γεννημένο στις ΗΠΑ, ο οποίος τις έφερε στην Ιταλία το 1961.
Εκεί ξεκίνησαν μια τεράστια καριέρα. Μάλιστα, ο ιταλικός τύπος τις αποκάλεσε τα «εθνικά πόδια» της χώρας, με την ανδροκρατούμενη τότε λογική.
Οι αδελφές Κέσλερ έκαναν το ντεμπούτο τους στις εξαιρετικά δημοφιλείς τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές ποικιλίας Giardino d’inverno και Studio Uno στην κρατική Rai, όπου θριάμβευσαν. Έγιναν είδωλα για το ταλέντο, την κομψότητά τους αλλά και την ιδέα της γυναικείας ανεξαρτησίας, καθώς η επιτυχία τους στην Ιταλία ήρθε σε μια εποχή αυστηρών συντηρητικών ηθών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι προκλήθηκε διαμάχη για το πόσο... ακάλυπτα έπρεπε να είναι τα πόδια των γυναικών, υπό τον αυστηρό ενδυματολογικό κώδικα της τότε Rai. H κρατική τηλεόραση της Ιταλίας, τις υποχρέωνε να φορούν χοντρές μαύρες κάλτσες κατά τη διάρκεια των παραστάσεών τους.
«Ήμασταν φεμινίστριες αλλά χωρίς να το σκεφτούμε»
Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα καριέρας τους στην Ιταλία, εμφανίστηκαν σε ταινίες και σε θεατρικές παραγωγές.
Οι αδερφές γνώρισαν επίσης επιτυχία στις ΗΠΑ, όπου εμφανίστηκαν με καλλιτέχνες όπως ο Φρανκ Σινάτρα και ο Φρεντ Αστέρ. Παρά τα ειδύλλιά τους, είχαν κάνει μια συμφωνία μεταξύ τους να μην παντρευτούν ποτέ. Σε αρκετές συνεντεύξεις, είπαν ότι αυτή η απόφαση επηρεάστηκε από τον δυστυχισμένο γάμο που είχε η μητέρα τους λόγω ενδοοικογενειακής βίας.
«Είχαμε μια σαφή ιδέα από την αρχή, από τότε που ήμασταν κορίτσια: έπρεπε να είμαστε ανεξάρτητες. Δεν θέλαμε να εξαρτόμαστε από έναν άντρα με κανέναν τρόπο», δήλωσαν στην Corriere della Sera.
«Ήμασταν φεμινίστριες, αλλά χωρίς να το σκεφτούμε: από την ηλικία των 15 ετών, αρχίσαμε να κερδίζουμε τα προς το ζην. Πάντα ήμασταν ανεξάρτητες. Ίσως, στο τέλος, γίναμε λίγο εξαρτημένες η μία από την άλλη».
